تاریخ انتظار و شکیبایى ما به آن ظلمى که در عاشورا بر ما رفته است برمى گردد. به آن تیرها که از کمان قساوت برخاست و بر گلوى مظلومیت نشست، به آن سم اسب هاى کفر که بدن هاى پاک را مشبک کرد. به آن جنایتى که دست و پاى مردانگى را برید. از آن زمان تاکنون ما به آب حیات انتظار زنده ایم. انتظار ظهور منتقم خون حسین علیه السلام، و همه مظلومان پهنه خاک. تاریخ استقامت ما از آن زمان هم دورتر مى رود. از عاشورا مى گذرد و به بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مى رسد. او که در مقابل همه جهل و ظلم و کفر و شرک و عناد و فسادى که جهان آن زمان را پوشانده بود وعده مى فرمود کسى خواهد آمد:
نامش نام من، کنیه اش کنیه من، لقبش لقب من، دوازدهمین وصى من خواهد بود و جهان را از توحید و عدل و داد پر خواهد کرد. اما تاریخ صبر و انتظار و بردبارى ما را وسعتى است از هابیل تاکنون و تا برخاستن فریاد جبرئیل در زمین و آسمان و آوردن مژده ظهور امام زمان عجل الله تعالى فرجه.
آرى! در آن زمان هستى حیات خواهد یافت؛ عشق پر و بال خواهد گشود و در رگ هاى خشکیده علم، خون تازه خواهد دوید.
پشت هیولاى ظلم و جهل، با خاک، انس جاودان خواهد گرفت. شیطان خلع سلاح خواهد شد.
انسان بر مرکب رشد خواهد نشست و عروج را زمزمه خواهد کرد.
در جلد 13 کتاب بحارالانوار از پیامبر عظیم الشان اسلام حضرت محمد صلى الله علیه وآله، اینگونه نقل گردیده است: سوگند به خدایى
که مرا به نبوت برگزیده، مردم از نور رهبرى او در دوران غیبتش بهره مى گیرند؛ همانگونه که از خورشید به هنگام قرار گرفتن پشت ابرها.
اشعه نامرئى وجود مقدس امام زمان عجل الله تعالى فرجه، به هنگامى که در پشت ابرهاى غیبت نهان است، داراى آثار گوناگون و متعددى است که به برخى از آنها اشاره مى شود:
1-
امید بخشیدن به جامعهدر میدان هاى نبرد تمام کوشش گروهى از رزمندگان فداکار این است که پرچم حق را به اهتزاز درآورند چرا که برقرار بودن پرچم حق، موجب دلگرمى سربازان و تلاش و کوشش مستمر آنان است. وجود فرمانده لشکر در مقر فرماندهى حتى اگر ساکت و خاموش باشد خون گرم و پرحرارتى را در عروق رزمندگان به حرکت درمى آورد. شیعه نیز طبق عقیدهاى که به وجود امام زنده دارد هر چند او را در میان خود نمى بیند، ولى خود را تنها نمى داند. او همواره انتظار بازگشت آن یار سفرکرده را مى کشد. انتظارى سازنده و اثربخش و حرکت آفرین. اثرات روانى این طرز تفکر در زنده نگه داشتن امید در جامعه و وادار ساختن افراد به خودسازى کاملا مشهود است.
2-
پاسدارى از دین خدا و آئین حقهمیشه باید در میان جمع مسلمانان کسى باشد که مفاهیم فناناپذیر تعالیم اسلام را در شکل اصلى اش حفظ و براى آیندگان نگهدارى کند. حفظ این آیین اصیل به وسیله یک پیشواى معصوم در سطح جهانى امکانپذیر است، خواه آشکار باشد یا پنهان.
سینه امام و روح بلندش مخزن آسیب ناپذیر حفظ اسناد آیین الهى است که اصالت هاى نخستین و ویژگی هاى آسمانى این
تعلیمات را در خود نگهدارى مى کند تا دلایل الهى و نشانه هاى روشن پروردگار باطل نگردد و به خاموشى نگراید.
3-
تربیت گروه شایستگانمعنى غیبت امام این نیست که او به شکل یک روح نامریى یا اشعه اى ناپیدا درمى آید، بلکه او از یک زندگى طبیعى برخوردار است و به طور ناشناخته در میان همین انسان ها رفت و آمد دارد و دل هاى بسیار آماده را برمى انگیزد و در اختیار مى گیرد و بیش از پیش آماده مى کند و مى سازد. افراد مستعد به تفاوت میزان استعداد و شایستگى خود توفیق درک و سعادت رؤیت آن حضرت را پیدا مى کنند که از جمله آنان مى توان بزرگانى چون محقق اردبیلى و سید بحرالعلوم و... را نام برد.
4-
نفوذ گسترده معنوىوجود امام علیه السلام، در پشت ابرهاى غیبت نیز این اثر را دارد که از طریق اشعه نیرومند و پر دامنه شخصیت خود، دل هاى آماده را در نزدیک و دور تحت تاثیر جذبه مخصوص قرار می دهد و به تربیت و تکامل آنها مى پردازد و از آنها انسان هایى کامل تر مى سازد. ما قطب هاى مغناطیسى زمین را با چشم خود نمى بینیم ولى اثر آنها روى عقربه هاى قطبنما در دریاها راهنماى کشتی هاست.
وجود امام علیه السلام نیز در زمان غیبت با امواج جاذبه معنوى خود، افکار و جان هاى زیادى را که در دور یا نزدیک قرار دارند هدایــت
مى کند و از سرگردانى رهایى مى بخشد.
5-
ترسیم اهداف آفرینشاین جهان و تمام مواهب آن از دیدگاه یک فرد خداپرست که با مفاهیمى چون علم و حکمت خداوند آشناست، براى صالحان و پاکان آفریده شده است. باغبان آفرینش جهان پهناور هستى به خاطر همین گروه که در رأس آن وجود مقدس امام علیه السلام است فیض و مواهب خود را همچنان ادامه مىدهد. در حدیثى آمده است: " از برکت وجود حجت و نماینده الهى، مردم روزى مى برند و به خاطر هستى او آسمان و زمین برپاست. "
6-
نظارت بر اعمال شیعیانطبق اعتقاد عمومى شیعه که در روایات بسیار زیادى در منابع مذهبى آمده است؛ امام به طور مداوم در دوران غیبت مراقب حال پیروان
خویش است و طبق یک الهام الهى از وضع اعمال آنها آگاه مى گردد .
الــلّـــهــم عـجّـل لـولـیـّک الـفـرج
